Panie, pozwól moim oczom
dojrzeć każde z nikłych świateł
i tych nocnych na niebiosach,
i tych, które dzień przynosi.
Pozwól złoto widzieć latem, 
srebro zaś zimową nocą.
Panie, pozwól…Panie, pozwól… moim oczom.

Panie, pozwól moim ustom
zakosztować wszystkich smaków,
gorzkich zmartwień piołunowych
i radości tych miodowych.
Pozwól wypić gęsty napój 
i odstawić szklankę pustą.
Panie, pozwól…Panie, pozwól… moim ustom.

Panie, pozwól moim uszom 
wnet zrozumieć każdą mowę,
zawołanie nocnych ptaków 
i wesoły śpiew wieśniaków.
Pozwól ich znaczenie pojąć
pod palmami i pod gruszą.
Panie, pozwól…Panie, pozwól… moim uszom.

Panie, pozwól moim włosom,
niech otoczą całą ziemię,
szczyty górskie, płaskowyże
i wybrzeża, jeszcze niżej:
niech połączą się z korzeniem
leśnych drzew i polnych kłosów.
Panie, pozwól…Panie, pozwól… moim włosom.

Panie, pozwól moim dłoniom
poznać pracę wszystkich ludzi,
cichych rzemieślników Wschodu,
najbieglejszych sług Zachodu.
Panie, pozwól rąk nie brudzić 
białą bronią, czarną bronią.
Panie, pozwól…Panie, pozwól… moim dłoniom.

Pozwól moim stopom jeszcze
dotknąć wszystkich części świata,
zimnych tafli lodowcowych
i gorących wydm piaskowych.
Pozwól spotkać mego brata
w każdej wiosce, w każdym mieście.
Panie, pozwól…moim stopom…pozwól jeszcze.